Female empowerment
Het is wettelijk vastgelegd dat we de man en de vrouw als gelijk zien. Tenminste, zo zou het moeten zijn. Maar schijn bedriegt en ook in de politiek lijkt het (onbewust) nog steeds taboe: de vrouwen.
Ik heb van jongs af aan altijd meegekregen dat je als vrouw alles kon doen en alles kon bereiken. De uitspraak die ik altijd deed was dan ook: ‘Ik word de eerste vrouwelijke Minister-President’. Waarom? Het geknaag van waardigheid. Ik vond het oneerlijk dat er alleen maar mannen in beeld waren. Niet omdat ik geloof dat mannen het niet kunnen. Maar juist omdat ik van mening ben dat mannen en vrouwen elkaar ontzettend goed aanvullen. En ik zag een gebrek aan de steun voor vrouwen. Vrouwen in de politiek, het lijkt wel taboe.
Inmiddels zijn we een aantal jaren verder en schrik ik nog steeds van de ongelijkheid in de politiek. Landelijk zie je vrijwel geen vrouwelijke voorzitters van fracties. Maar ook gemeentelijk is het schrikbarend. De vrouwen staan in enorme minderheden op kieslijsten. Ik vind het jammer. Jammer dat de vrouwen niet opstaan. Jammer dat we de vrouwen die wel opstaan niet kiezen.
Toch ben ik ervan overtuigd dat er veel kan gebeuren. Hiervoor is het nodig dat we niet naar de verschillen kijken. We moeten kijken naar de aanvulling. Ik hoop dat we de taboe kunnen doorbreken. Kijk eens verder dan alleen stemmen op het eigen geslacht of een man die sterk oogt. Het vertrouwen leggen in de handen van een vrouw, zou u het aandurven?
