Gisteren hoorde ik een presentatie over outreachend werken. Dit houdt in dat hulpverleners naar mensen toe gaan die zelf niet om hulp vragen. Bijvoorbeeld iemand die bij de woningbouw bekend is met grote huurachterstand. Of iemand waarover anderen zich zorgen maken. Een hulpverlener gaat dan ongevraagd bij mensen langs, om te kijken of hij iemand kan helpen.

Veel mensen in Nederland vragen zich af of deze bemoeizorg daadwerkelijk goed is. Waarom zou je op mensen af stappen als ze zelf niet om hulp vragen? Is het niet iemands eigen verantwoordelijkheid? Ik denk dat dit gedeeltelijk klopt. Iedereen heeft een eigen verantwoordelijkheid maar niet iedereen kan of wil hier iets mee. Soms doen mensen rare dingen om “gezien” te worden. Ik maak hierbij het onderscheid tussen de rakkers en de stakkers. De rakkers moeten echt gestraft worden, zij halen “rottigheid’ of nog erger uit, en weten heel goed dat ze fout zitten. Maar je hebt ook de “stakkers”. De mensen die niet weten hoe ze verder moeten.  Om een koppeling naar de bijbel te maken… ging Jezus ook niet “outreachend” te werk? Hij zag Zacheus de tollenaar. Hij stopte bij de boom… en riep… kom er uit zacheus! Vandaag wil ik bij jou te gast zijn! Zacheus had het nodig dat er iemand liefdevol naar hem omkeek. Hij had het nodig om liefdevol door onze grote “Hulpverlener” te worden geholpen. Iedereen heeft dat nodig. We kunnen het niet alleen. We zijn, Zijn hulp nodig! Ook kunnen we er op die manier zijn voor anderen. Als christen moet je een voorbeeld zijn voor de mensen om je heen. Proberen te doen zoals Jezus het deed. Niet dat, dat altijd lukt maar we kunnen het wel proberen! Ga ook eens outreachend te werk… bij die rare man in het dorp waar iedereen over praat. Praat nu eens niet over hem, maar drink eens een bakkie koffie mét hem, en zeg… vandaag nog wil ik bij jou te gast zijn.